Wizerunek przedstawiający Matkę Bożą Karmiącą oparty jest najprawdopodobniej na dewocyjnym miedziorycie Pfeffela z pierwszej poł. XVIII w. Temat obrazu był w XIX w. stosunkowo popularny z uwagi na to, że wierzono iż Matka Boża chroniła od głodu. Wierzono, że mieszkańcom domu, w którym jest czczony obraz Matki Bożej Karmiącej nigdy nie zabraknie chleba. Z tego powodu bardzo często nowożeńcom darowano taki właśnie obraz. Prezentowany obraz pochodził z Chełma, gdzie według relacji był przekazywany z pokolenia na pokolenie. Elementem wyróżniającym obraz jest z pewnością królewskie jabłko zwieńczone krzyżem jakie trzyma Dzieciątko Jezus. Element ten występuje również w przedstawieniach Chrystusa Salvatora Mundi oraz na obrazach św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem Jezus.
Motyw Madonny Karmiącej jest znany w sztuce od czasów średniowiecza. Łacińska nazwa tego typu przedstawień to „Maria Lactans”. Do najoryginalniejszych przedstawień tego typu należą te z końca średniowiecza, gdzie pokazanie karmiącej Matki Bożej z odsłoniętą piersią było normalne i naturalne. Najbardziej znanym i najczęściej kopiowanym obrazem Madonny Karmiącej jest obraz, którego autorem jest Andrea Solari, pod tytułem: „Madonna z zieloną poduszką”, (ok. 1507-10, Paryż, Luwr).
