Obraz jest typowym niedrogim dewocyjnym przedstawieniem Trójcy Świętej ze złotym „grzebykowaniem” tła. Unikatowym jest sposób wtórnego, pochodzącego z końca XIX w. zdobienia obrazu, polegający na wyklejeniu większości powierzchni obrazu kolorowymi kwiatkami, wycinankami, sreberkami, itp. Wtórne zdobienia zostały wykonane w stylistyce bamberskiej. Właścicielami omawianego obrazu oraz obrazu „Matki Boskiej Częstochowskiej – bamberskiej” była rodzina Pflaumów ze wsi Wilda pod Poznaniem. Obecnie jest to dzielnica Poznania. Przodkowie rodziny Pflaumów przybyli wraz z 14 innymi rodzinami do wsi Wilda pod Poznaniem w okolicy 1747 roku z Bambergu. Mniejszość ta nazywana jest potocznie „Bambrami”. Obraz jest bardzo rzadkim przykładem kultury bamberskiej w Wielkopolsce.
Bambrowie poznańscy to osadnicy niemieccy pochodzący z Bambergu (Frankonia, Niemcy) zaproszeni przez biskupa Krzysztofa Antoniego Szembeka do Rzeczypospolitej aby osiedlali się w opustoszałych podpoznańskich wsiach. Zgodnie z nakazem Augusta II Mocnego z 1710 roku, jedynym warunkiem dla osadników było wyznanie rzymskokatolickie. Pierwsi osadnicy przybyli do Polski już w 1719 roku, a kolejne fale migracyjne trwały aż do 1753 roku. Według różnych szacunków nowych przybyszów było od 500 do nawet 900 osób. Mniejszość ta zasymilowała się z Polską zachowując swój folklor i zwyczaje.
