• Św. Anna Samotrzecia – Przyrowska
  • Autor nieznany
  • koniec XIX wieku
  • Malarstwo ludowe
  • olej na płótnie
  • 90
  • 62,5 cm x 44,5 cm

Św. Anna Samotrzecia – Przyrowska

Autor nieznany, koniec XIX wieku, warsztat częstochowski

Obraz jest XIX wieczną kopią późnogotyckiej rzeźby św. Anny Samotrzeciej z Przyrowa. Obraz jest malowany w uproszczony sposób, szaty oddane są jednowymiarowo, zastosowana paleta barw jest również uboga. W przeciwieństwie do rzeźby – na obrazie Jezus trzyma w ręce różę. Postacie św. Anny, Maryi i małego Jezusa opromienione są z obłoku znajdującego się nad postaciami.

Oryginalna rzeźba św. Anny Samotrzeciej z sanktuarium św. Anny pod Przyrowem, najstarszego w Polsce sanktuarium św. Anny pochodzi z końca XV wieku. Figura przedstawia tronującą św. Annę, przy boku której klęczy młoda Maryja, zaś z drugiej strony na kolanach św. Anny ukazany jest w ożywionej pozie mały Jezus. Siedząca frontalnie św. Anna przygarnia ramionami zarówno Maryję jak i Dzieciątko. Rzeźba przetrwała do naszych czasów w praktycznie niezmienionej formie, jedynie w czasach baroku dodano sukienkę zakrywającą nagie ciało Dzieciątka oraz korony ufundowane w 1651 roku przez Ewę Jurzkiewiczową. Figura św. Anny Samotrzeć umieszczona jest w niezwykle dekoracyjnym i dojrzałym artystycznie ołtarzu autorstwa Jerzego Larsa. Sanktuarium św. Anny z Przyrowa jest najstarszym polskim sanktuarium poświęconym babci Jezusa, a sama rzeźba należy do najpiękniejszych późnogotyckich rzeźb w Polsce. Klasztor, którym pierwotnie opiekowali się bernardyni, zyskał po kasacie konwentu bernardyńskiego nowych opiekunów. W 1869 do Świętej Anny przybyły siosty dominikanki. Do dziś dnia opiekują się one „Skarbnicą miłosierdzia” jak nazywane jest przyrowskie sanktuarium.