Obraz stanowi czternastą stację z Drogi Krzyżowej czyli złożenie Jezusa do grobu. W pionowej kompozycji ukazana została scena złożenia bladego ciała Jezusa do grobowca przez Józefa z Arymatei i Nikodema. Towarzyszą im Maria, Jan Apostoł i Maria Magdalena. Scena rozgrywa się na tle groty, w otoczeniu zieleni.
Jak wynika z treści inskrypcji na innym obrazie z tej serii, obraz powstał przed 1827 roku na zlecenie proboszcza Wacława Kanin. Anonimowy śląski autor wzorował się na Drodze Krzyżowej Felixa Antona Schefflera z 1757 roku, obecnie Ischl, Monachium Niemcy.
Droga krzyżowa w liturgii katolickiej to wielkopostne nabożeństwo, polegające na symbolicznym odtworzeniu drogi Chrystusa na śmierć. W kościołach katolickich droga krzyżowa przedstawiana jest w obrazach lub rzeźbach rozmieszczonych najczęściej na ścianach bocznych świątyni.
Wraz z rozwojem nabożeństwa drogi krzyżowej obrazy lub rzeźby trafiły do wnętrz kościołów, a od XVII wieku ustalono liczbę stacji na 14.
