Obraz stanowi pierwszą stację z Drogi Krzyżowej czyli skazanie Jezusa na śmierć. W pionowej kompozycji ukazana została postać Chrystusa w koronie cierniowej i czerwonym płaszczu, prowadzonego na śmierć przez strażników. W głębi obrazu widoczny jest siedzący Piłat symbolicznie umywający ręce.
Jak wynika z treści inskrypcji na innym obrazie z tej serii, obraz powstał przed 1827 roku na zlecenie proboszcza Wacława Kanin. Anonimowy śląski autor wzorował się na Drodze Krzyżowej Felixa Antona Schefflera z 1757 roku, obecnie Ischl, Monachium Niemcy.
Droga krzyżowa w liturgii katolickiej to wielkopostne nabożeństwo, polegające na symbolicznym odtworzeniu drogi Chrystusa na śmierć. W kościołach katolickich droga krzyżowa przedstawiana jest w obrazach lub rzeźbach rozmieszczonych najczęściej na ścianach bocznych świątyni.
Wraz z rozwojem nabożeństwa drogi krzyżowej obrazy lub rzeźby trafiły do wnętrz kościołów, a od XVII wieku ustalono liczbę stacji na 14.