Obraz przedstawia ludowe wyobrażenia darów opatrzności bożej. Obraz jest podzielony na dwie sfery: niebiańską i ziemską. W górnej niebiańskiej sferze Bóg Ojciec pod postacią Oka Opatrzności zsyła jedną ręką chleb, drugą zaś ziarno. Chleb przeznaczony jest dla ludu bożego symbolizowanego przez ubogiego wędrowca, zaś ziarno dla zwierząt symbolizowanych na obrazie przez dzikie ptaki. Tło obrazu stanowi niezidentyfikowana świątynia. Obraz Matki Boskiej Gidelskiej i Oko Opatrzności Bożej malował ten sam artysta.
Popularność tego typu przedstawień na ziemiach polskich zawdzięczamy niezwykle popularnej i ilustrowanej pozycji książkowej: „Godzinki o Opatrzności Boskiej” z końca XVIII wieku, będącej zbiorem modlitw, hymnów, antyfon oraz litanii, opartych o teksty biblijne. Wśród różnych wariantów ludowych kompozycji zmianie ulegały jedynie postacie ludzkie. W tej wersji chleb jest zsyłany samotnemu wędrowcy. Są również wersje z klęczącymi kobietami lub samotnym kaleką. Obrazy ludowe z Okiem Opatrzności i rękami wynurzającymi się z chmur, które wysypują chleb i ziarno są jednym z nielicznych przykładów kultu pojęcia abstrakcyjnego, jakim jest „opatrzność”.
