Tematem podwójnego obrazu z 1882 r. są: Matka Boska Szkaplerzna oraz Pan Jezus na krzyżu w otoczeniu Narzędzi Męki („Arma Christi”). Stylistycznie widoczny jest wpływ malarstwa na szkle. Lewą część obrazu stanowi Matka Boska z Dzieciątkiem, trzymająca w lewej ręce berło i szkaplerz. Szkaplerz składa się z dwóch prostokątnych kawałków wełnianego sukna zwykle w kolorze brązowym połączonych paskami. Na jednym kawałku filcu znajduje się wizerunek Matki Bożej Szkaplerznej, na drugim wizerunek Jezusa. Prawą część obrazu stanowi Ukrzyżowanie wraz z Narzędziami Męki. „Arma Christi” miała nam przypomnieć przedmioty, zdarzenia i symbole związane z Męką Pańską. „Arma Christi” stanowiły dowód, że miłosierdzie Jezusa jest nieodłączne od cierpienia i ofiary. W prezentowanej ludowej wersji Chrystusowi towarzyszą: sakiewka z 30 srebrnikami, piejący kur, kolumna biczowania, drabina, bicz, obcęgi, gąbka, młotek, gwoździe i szata Jezusa.
W latach 1870 – 1872 Adrian Głębocki opisał i udokumentował w postaci szkiców sposób pracy warsztatów cechowych. Płótno o długości kilku metrów było rozpinane na ramie i gruntowane. Potem tak przygotowane płótno malowano seryjnie (tzw. „malarstwo łokciowe”, od szerokości obrazu) i po wyschnięciu farby zwijano w rulon dla wygody transportu. Sprzedaż obrazów wykonywana była przez obwoźnych handlarzy zwanych „obraźnikami”. Na życzenie kupującego odcinali oni określony kawałek zamalowanego płótna. Z takim właśnie bardzo rzadkim przypadkiem nie rozciętych obrazów mamy do czynienia w tym wypadku. Obraz pochodził z kolekcji prof. Tadeusza Seweryna.