Obraz przedstawia scenę objawienia Matki Boskiej Saletyńskiej. Obraz jest malowany według jednego wzorca ukazując Matkę Bożą z La Salette w trzech fazach objawienia. Z prawej strony smutna Matka Boża ukazuje się dwojgu pastuszkom. Centralna postać Matki Bożej symbolizuje orędzie przekazane ludziom. W lewej górnej część obrazu ukazane jest zniknięcie Matki Bożej w obecności modlących się pastuszków. Obraz jest podpisany:
„Cudowne objawienie N. Panny Maryi przy wsi Salecie we Francyi R. 1846”.
Praca jest namalowana z dużą biegłością i zachowaniem wszystkich istotnych szczegółów objawienia: tryskające źródełko, ubiór Matki Bożej, krucyfiks z obcęgami i młotkiem, łzy na twarzy Matki Boskiej. Analiza stylistyczna wskazuje na autora – Wincentego Chrząstkiewicza z Żywca. Wincenty wraz z ojcem Antonim zdobili wnętrza wielu kościołów na Żywiecczyźnie i ziemi suskiej. Rodzina Chrząstkiewiczów zaliczana jest do grona najbardziej znanych i wziętych artystów rejonu dzisiejszego pogranicza polsko-słowackiego w XIX wieku.
Obraz związany jest z objawieniem Matki Boskiej w 1846 r. w La Salette we francuskich Alpach. Najstarszy znany polski obraz pochodzi z roku 1849 z Czańca koło Kęt. Obrazy ludowe Matki Bożej Saletyńskiej występują jedynie na terenie Polski południowej, a najliczniej w Galicji, dotkniętej w tym czasie klęską głodu i zarazy. Obrazy Matki Bożej Saletyńskiej jako jedyne spośród polskich ludowych i cechowych obrazów religijnych nie powstały w wyniku skopiowania istniejącego wizerunku czy obrazka dewocyjnego. Są one wynikiem naszej rodzimej plastycznej interpretacji treści objawienia, która dotarła do Polski już rok po objawieniu w La Salette.
