Obraz przedstawia historię z 15 sierpnia 1513 roku, kiedy to Jakubowi Ado ukazała się w drzewie gruszy Najświętsza Maryja Panna. Na obrazie Jakubowi towarzyszą żona i dzieci, którzy usłyszawszy głos Matki Bożej nadbiegli z chaty. Gdy światłość rozpłynęła się w powietrzu, oczom klęczących osób ukazała się drewniana figura Matki Bożej z Dzieciątkiem. Jest to typowe ikonograficznie przedstawienie tej historii. Bliźniacze ale większe rozmiarami przedstawienie znajduje się w zbiorach muzeum etnograficznego w Rzeszowie.
W sanktuarium rzeszowskim (Kościół OO. Bernardynów w Rzeszowie) do dziś znajduje się najważniejszy i najcenniejszy zabytek – to jest późnogotycka figura Madonny z Dzieciątkiem. Rzeźba ta pochodzi z końca XV lub początku XVI wieku. Dzieło powstało w kręgu krakowskiej szkoły Wita Stwosza. Rzeźba nosi w sobie cechy tzw. Pięknych Madonn. Pierwotnie rzeźba znajdowała się w drewnianej kaplicy, potem nieco większym kościółku postawionej na miejscu objawienia. Następnie wybudowano znacznie większy kościół. Obecnie cudowna rzeźba znajduje się w ufundowanej przez Jerzego Ignacego Lubomirskiego bocznej kaplicy z I poł. XVIII wieku w Sanktuarium Matki Bożej Rzeszowskiej. Bazylika została wybudowana w latach 1610-1629 i stanowi harmonijne nawarstwienie dwóch dojrzałych stylów – renesansu i wczesnego baroku oraz zdobiona jest w bardzo bogate dekoracje charakterystyczne dla plastyki rokoka.
W 1754 roku o. Jan Kapistran Kwolek przywiózł z Rzymu korony poświęcone przez papieża Benedykta XIV. Do koronacji doszło dziewięć lat później w roku 1763 w święto Narodzenia Matki Bożej. Obecnie Matka Boża Rzeszowska jest patronką miasta Rzeszowa. W 2013 roku miały miejsce uroczyste obchody 500-lecia objawień i 250-lecia koronacji, a wraz z nimi wystawy poświęcone historii rzeszowskiego sanktuarium.
