Obraz przedstawia ludowy wizerunek Matki Bożej Leżajskiej. Jest to XIX wieczna kopia obrazu z sanktuarium w Leżajsku z końca XVI wieku. Obraz jest malowany na płótnie, nimby oraz fragmenty szat Matki Boskiej i Jezusa są wypukłe, „grzebykowane” i malowane na złoty kolor dla podkreślenia bogactwa obrazu. Wizerunek obu postaci otoczony jest 12 gwiazdami, a wokół nimbów rozchodzą się promienie. Na leżajską proweniencję wskazują jednoznacznie takie szczegóły jak: identyczny układ figuratywny, charakterystyczny kształt koron, niezwykła kwiecistość szat, rzadko spotykane kilka rzędów pereł na szyi Matki Boskiej wraz z krzyżykiem o określonym kształcie oraz chrystogram na okładce Pisma Świętego trzymanego przez Jezusa.
Oryginalny obraz jak i zbudowane później sanktuarium związane jest bezpośrednio z prywatnymi objawieniami Tomasza Michałka. W 1590 r. Matka Boża z Dzieciątkiem i św. Józefem objawiła się w leżajskim lesie Michałkowi. Wraz z objawieniem Matka Boża życzyła sobie aby w tym miejscu wybudować kościół. Oryginalny obraz z końca XVI wieku znajduje się do dziś w bocznym ołtarzu Bazyliki OO. Bernardynów pw. Zwiastowania NMP w Leżajsku. Namalowany w typie ikonograficznym Matki Boskiej Śnieżnej z Rzymu należy do najstarszych tego typu wizerunków w Polsce. Obraz koronowano w 1752 roku koronami papieża Benedykta XIV. Obecnie obraz okrywa sukienka i bogato zdobione ramy z 1752 roku z fundacji Marii z Sanguszków Potockiej. Jego zasłonę stanowi obraz przedstawiający wizję Tomasza Michałka z połowy XVIII w. (dzieło Stanisława Stroińskiego) i metalowa kurtyna dekorowana emblematem maryjnym, herbem papieskim Jana Pawła II oraz godłem Polski, wykonana w 1983 roku.
