Cechowy obraz przedstawia Matkę Boską Niepokalaną („Immaculata”). Jest to typowy, prosto malowany wizerunek Matki Bożej Niepokalanej. Obraz obramowany ciężkimi zielonymi zasłonami ukazuje stojącą w przestrzeni Niepokalaną Matkę Bożą ubraną w skromną czerwoną suknię ze złożonymi do modlitwy rękoma. Matka Boska okryta jest niebieskim płaszczem. Stopy Maryi odziane w proste sandały depczą węża trzymającego w pysku jabłko grzechu. Maryja stoi na niebieskim globie, a pod stopami ma jasny półksiężyc. Głowę Maryi zdobi korona, wokół namalowanych jest 12 gwiazd zgodnie z Apokalipsą św. Jana.
Przedstawienie Matki Boskiej z półksiężycem u stóp oraz wężem owiniętym wokół kuli świata znane są jako wizerunki Matki Boskiej Niepokalanej („Immaculaty”). Temat ten był popularny już od XV/XVI wieku w malarstwie europejskim. Księżyc symbolizuje nadrzędność wieczności nad tym co zmienne i przemijające. Wiąże się to z głęboką symboliką relacji pomiędzy Księżycem a Kościołem („Luna-Eclesia”). Z czasem symbolika księżyca jako obrazu Kościoła przeniosła się na symbolikę Najświętszej Dziewicy. Od XVI wieku księżyc zaczął oznaczać czystość i Niepokalane Poczęcie Madonny, nazywanej „Piękna jak księżyc”. Półksiężyc, mówi również o wolności Matki Boskiej od grzechu pierworodnego. Matka Boska stojąca na globie lewą stopą przydeptuje węża – symbol grzechu.
