Obraz przedstawia scenę siedzącej Matki Boskiej i stojącego na Jej kolanach małego Jezusa unoszącego rękę w geście błogosławieństwa. Pierwowzorem dla tego typu kompozycji są dzieła wielkich włoskich mistrzów renesansu. Podobne ujęcia Matki Boskiej i Jezusa spotykamy na obrazach: Giovaniego Belliniego, Rafaela Santi czy Sandro Botticellego.
Arcydzieła te są w kolejnych wiekach kopiowane w całej Europie w postaci rycin. Tym sposobem największe dzieła malarskie włoskiego renesansu dotarły również na ziemie polskie.
W przypadku tego obrazu mamy do czynienia z klasycznym cechowym przedstawieniem tego tematu w stylu żywieckim. Świadczą o tym charakterystyczne dla kultury żywieckiej tiulowe welony (łoktuszki) nakrywające głowę Matki Boskiej, upięcie włosów i strój. Kolejną wyróżniającą cechą charakterystyczną dla żywieckiego stylu jest umieszczenie wokół owalnego obrazu elementów kwiatowych i roślinnych.
Obraz wyraźnie nawiązuje do twórczości znanego cechowego malarza żywieckiego – Andrzeja Madalskiego, który uznawany jest za prekursora typu tak zwanych Madonn Żywieckich.
Kontynuatorami tradycji malarstwa żywieckiego są również malarze z rodziny Chrząstkiewiczów (vel. Krząstkiewiczów), malujący również Madonny Żywieckie. Największy zbiór obrazów malarzy żywieckich możemy podziwiać w Muzeum w Żywcu i Bielsku Białej.
